براساس آمارهای سازمان خواربار جهانی، ایران از نظر جمعیت گوسفند و تنوع نژادی، جزی چندین کشور برتر میباشد. در حقیقت گوسفند نقش اقتصادی مهمی را در پرورش دامهای کوچک در ایران داشته و در قدیم نقش این حیوان در زندگی عشایری و روستایی بارزتر بوده است. شیر گوسفند ترکیب پیچیدهای از مواد به صورت محلول (کربوهیدراتها، مواد معدنی، ترکیبات نیتروژنه غیر پروتیینه و ویتامینهای محلول در آب امولسیون پروتیین و نمکهای معدنی و سوسپانسیون (چربی و ویتامین های محلول در چربی) میباشد. گوسفندان شیری اکثراً در مراتع پرورش یافته و در بسیاری از مواقع تحت تاثیر تنشهای غذایی شامل تغییر در وضعیت و خصوصیات کمی و کیفی مرتع قرار دارند. تغذیه به عنوان یک عامل اصلی بر کمیت و کیفیت شیر در گوسفندان شیری و دیگر نشخوارکنندگان موثر است. به طور کلی روش تغذیه حیوان و مقدار مواد تشکیل دهنده جیره بر فرآیندهای متابولیکی و گوارشی حیوان و در نتیجه سلامتی و ظرفیت تولیدی آن تاثیرگذار میباشد. مواد خوراکی مورد نیاز گوسفندان شیری شامل انرژی، پروتیین، مواد معدنی، ویتامینها و آب بوده که باید از لحاظ کمی و کیفی متناسب با نیاز این دسته از حیوانات برای وضعیت نگهداری تولید شیر، پشم، تولید مثل و غیره باشد. ,کتاب تغذیه گوسفندان شیری تحت بازده عنوان تنظیم شده است که شامل تولید شیر، مدل ریاضی تولید شیر در گوسفند، انرژی و پروتیین مورد نیاز، مصرف ویتامین ها، مواد معدنی و احتیاجات حیوان به آب، مصرف خوراک، تغذیه میش های شیرده، تغذیه و تولید مثل، تغذیه و کیفیت شیره تغذیه برههای نژاد شیری، ناهنجاریهای متابولیکی و تغذیهای و مدیریت چرا میباشد.