یکی از جنبه های اعجاز قرآن که در دهه های اخیر مطرح شده «اعجاز علمی» است که در آن شماری از آیات قرآن با حقایق و تیوری های جدید علمی مرتبط دانسته می شوند. پژوهشگران و متفکران مسلمان دیدگاههای مختلفی در خصوص به این جنبه از اعجاز اتخاذ کرده اند؛ برخی آن را به طور کامل پذیرفته و عده ای با این استدلال که قرآن کتاب هدایت و سعادت بشری است و نه کتاب علم، در نقد آن تلاش کرده اند. از سوی دیگر می توان گفت قرآن همچنین شامل آیاتی است که در ظاهر با برخی از گزاره های علمی و دستاوردهای علم مدرن در تناقض است. با استفاده از رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی، این پژوهش به گفتمان «قرآن و علوم جدید» از منظر ترجمه می پردازد؛ در این کتاب دو نوع نگاه متفاوت سنتی و مدرن در باره این گفتمان مورد مطالعه قرار گرفته و این مسیله بررسی شده است که چگونه پیش فرض های ایدیولوژیک مختلف و ترجیح در استفاده یا کنار گذاشتن منابع تفسیری خاص منجر به پدید آمدن فهمها و ترجمه های متفاوت از قران می شود. نتایج نشان میدهد که حتی با تکیه صرف بر علم مدرن، تفاسیر و ترجمه ها هنوز متفاوت اند و دیگر اینکه رویکردهای سنتی نسبت به فهم و تفسیر قرآن لزوما قرآن را در تعارض با علم نمی بینند