در فصلهای نخست این کتاب به ایجاد نشانهایی در ذهنمان برای یادآوری تجربهها و خاطرات اشاره شده است و این که نشانها، فضایی از ذهن ما را اشغال میکنند. بهعلاوه برای ایجاد چنین نشانهایی باید لحظات خوشی را که میتوانیم داشته باشیم، فدای ثبت آنها کنیم. وجود چنین فضایی در ذهن، منجر به ایجاد سایهای غیر واقعی برای ما میشود که همیشه ذهن ما را با خود درگیر میکند و یا بهعبارتی همیشه دنبال ماست.,در ادامه نیز از محاسن و معایب فناوری برای ثبت لحظات در حافظههای رایانهای و شبکههای اجتماعی سخن به میان آمده است.