در این کتاب در باب فرایند چرخش نخبگان قدرت در ایران داوری تجربی نقادانه ارایه شده است. در این پژوهش دلالت مصداقی نخبگان قدرت، تنها رییس جمهور، نخست وزیر و وزیران کابینه دولت موقت مهدی بازرگان تا دولت دوازدهم بعد از انقلاب 1357 ایران است. توزیع قدرت در دیگر ساختارهای قدرت مانند قوه مقننه، قوه قضاییه و مجمع تشخیص مصلحت نیازمند پژوهشهای دیگری است. در این نوشتار ابتدا بر مبنای موضوع چرخش نخبگان قدرت، مسیله پژوهش با عنوان «تراکم قدرت سیاسی در ایران» فرموله شده است. در ادامه در چارچوب بنیان معرفت شناختی این نوشتار، عقلانیت انتقادی، در مقام حل مسیله تراکم قدرت، سه تلاش اساسی انجام شده است: 1. استدلال در باب اثبات مسیله؛ 2. یافتن راه حل تیوریک از طریق استدلال قیاسی؛ 3. داوری تجربی- انتقادی در باب مسیله تراکم قدرت از طریق استدلال استقرایی.,