هدف اصلی این کتاب، معرفی دو نظریه آزادی و نظریه آموزش و پرورش آزاد است. اما چرا این دو نظریه از میان تمام نظریات فلسفی تعلیم و تربیت که هر یک به نوبه خود جای تحقیق عمیق و وسیعی دارند، نظر نگارندگان را جلب کند؟ در بادی امر ممکن است پاسخ اندکی عجیب و باور نکردنی به نظر آید ولی حقیقت محض است. در یک برهه زمانی مولفان کتاب متوجه شدند که از میان تمام نظریات موجود در تعلیم و تربیت هر سه نفر دلبستگی و اعتقاد وثیقی به نظریه آموزش و پرورش آزاد، به عنوان تعلیم و تربیت واقعی و رها از هر رنگ و تعلقی دارند. پس از بحثهای طولانی و مفصل که شاید سال ها به طول انجامید، این حقیقت مکشوف شده که نه تنها در ایران، بلکه در بسیاری از منابع اروپایی، متفکران این دو نظریه که از عرش تا فرش تفاوت دارند، هم سو انگاشته شدهاند. به طور مختصر باید گفته شود که در نظریه آموزش و پرورش آزاد هدف و شعار اصلی تعلیم و تربیت، تنویر ذهن و رها کردن آن از زمان و مکان خاص است. دانش به خاطر خودش و ارضای ذهن، کسب میشود نه برای مقاصد بیرونی. مقاصد بیرونی هر چند مهم هستند اما محصول جانبی بوده و از اهمیت ثانویه برخوردارند. این در حالی است که هدف اصلی آموزش و پرورش بر اساس نظریه آزادی،کسب بیشترین منفعت برای بیشترین افراد و غلبه بر طبیعت در راستای رفاه است و سودآوری ( نه صرفاً مالی) مد نظر است. ,