واقعیت این است که جامعه ما در سال های اخیر همگام با جامعه جهانی تحولات فرهنگی متعددی را تجربه کرده که از مهمترین آنها می توان به مدرن شدن، رسانه ای شدن، تکنولوژیک شدن و دیجیتالی شدن اشاره کرد. این تحولات منجر به بسط فرهنگی جامعه ایران شده ومعرفت شناسی و تفکر انسان ایرانی را تحت تاثیر خود قرار داده است. اکنون در عصر دیجیتالی شدن، انسان ایرانی دیگر نمی تواند با تفکر آنالوگ زندگی کند و باید تفکر دیجیتالی را در خود نهادینه کند و پیش شرط اصلی آن همانا «سواد دیجیتالی» است. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم به داخل فرایند دیجیتالی شدن پرتاب شده ایم و این فرایند بر تمام ارکان زندگی ما سایه انداخته است. اگر خود را برای مواجهه عالمانه، خردمندانه و نقادانه با این فرایند آماده نکنیم، باید منتظر تبعات آن باشیم. اگر سواد دیجیتالی نداشته باشیم و زبان دیجیتالی شدن را نفهمیم، در مواجهه با این فرایند دچار لکنت زبان می شویم و چه بسا دچار از خودبیگانگی و بحران هویت شویم. کتاب «سوادهای دیجیتالی» می تواند منبعی غنی برای ارزیابی میزان سواد دیجیتالی ما باشد و این حساسیت تیوریک را در ما ایجاد کند که به راستی ما در برابر شکاف مهارتی و تغییر ذایقه فرهنگی ناشی از فرایند دیجیتالی شدن چقدر خودمان را آماده کرده ایم؟,