آپوپتوز، نکروز و اتوفاژی سه نوع مرگ سلولی شناختهشده هستند که مکانسیمهای مولکولی آنها بهطور گسترده در حال مطالعه است. آپوپتوز کلمهای یونانی، به معنای برگریزان است که در شرایط طبیعی سبب حذف سلولهای پیر، آسیبدیده، اضافی و مضر شده و برای تکامل و هموستاز بافتی ضروری است. نکروز از یک واژه یونانی به معنای "کالبد مرده" گرفته شده که تا مدتها بهعنوان مرگ سلولی تصادفی در نظر گرفته میشد. اما امروزه، مشخص است که این پدیده میتواند تنظیمشده باشد و در چندین پدیده فیزیولوژیک و پاتولوژیک نقشی مهم ایفا کند. اتوفاژی نیز یک فرایند کاتابولیک حفاظت شده است که در آن محتویات سیتوپلاسمی سلول در یک واکویول غشایی از نوع اتوفاگوزوم قرار گرفته و برای تجزیه به لیزوزوم تحویل داده میشوند. اتوفاژی میتواند در سلولهای گرسنه بهعنوان یک مکانیسم بقا باشد اما در سلولهای در حال مرگ، این پدیده با وسعت بیشتری مشاهده میشود و این امر، اتوفاژی را به شکلی متفاوت از مرگ سلولی برنامهریزیشده دستهبندی میکند. در کتاب حاضر، به دلیل اهمیت نقش پدیدههای مرگ سلولی در عملکرد فیزیولوژیک بافتها یا مکانیسمهای پاتولوژیک بیماریها، بهطور دقیق و جزیی به بیوشیمی مرگ سلولی پرداخته شده است. مبحث مرگ سلولی در سطوح مختلف آموزشی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا تدریس شده و مورد توجه ویژه اساتید و دانشجویان رشتههای زیستشناسی- سلولی مولکولی، میکروبیولوژی، ژنتیک و علوم پایه پزشکی میباشد.,