به دنبال تغییر و تحولات اقتصادی و اجتماعی و توسعه تکنولوژی و گذر جوامع از ساختار سنتی به مدرن و سیطره تکنولوژی بر ساختار جوامع، نظام سکونت گاهی خصوصا شهرها به شدت از تکنولوژی متاثر شد، به عبارتی صنعتزدگی شهرها به مهمترین دغدغه جامعه شهری تبدیل شد. در دهههای پایانی قرن بیستم و تغییر جهت تکنولوژی از تکنولوژی سخت به تکنولوژی نرم و توسعه صنعت مبتنی بر IT ، بارقههای امید به خروج شهر از سیطره صنعت پدیدار شد. در اذهان شهرسازان و برنامهریزان شهری به دنبال تحقق شهر انسانی در قالب عناوینی چون شهر پایدار، شهر شاد، شهر سبز، شهر دوستدار کودک، شهر زیست پذیر، شهر امن و ... بودند. دور شدن از شهر صنعت زده و نزدیک شدن به شهر انسانی ایدهآل برنامه ریزان شهری است. در این کتاب به مبانی نظری، شاخصها و معیارهای برخی گونههای شهری که میتواند در تحقق شهر انسانگرا موثر باشد پرداخته شده است.,