مهمترین واقعه دهه های اخیر در عرصه علم اقتصاد، اهمیت یافتن تجارت در اقتصاد بین الملل و نقش مثبت آن در رشد و توسعه اقتصادی کشورهای موفق بوده است. شاهد این مدعا، فزونی رشد تجارت جهانی کالا از رشد تولید جهانی کالا در طی سالیان اخیر است. امضای موافقت نامه های دو جانبه با سایر شرکای تجاری نه تنها گسترش و تقویت مناسبات اقتصادی را به همراه دارد، بلکه بر تحکیم روابط سیاسی فیمابین نیز تاثیر مثبتی بر جای می گذارد. هر میزان که کشور ایران در انعقاد موافقت نامه های تجاری با دیگر کشورها پیشتاز باشد، میزان حضور و ماندگاری کالاهای ایرانی در بازارهای هدف افزایش خواهد یافت، بررسی های انجام شده نشان می دهد که ایران با چالش ها و دشواری های بسیار جدی روبه رو خواهد بود. اگر چه ایران، کشوری با منابع انسانی و فیزیکی و توان بالقوه ارزشمند برای رشد اقتصادی است و تجربه طولانی در تولید و سرمایه گذاری صنعتی دارد. اما موقعیت جغرافیایی ایران (منطقه پر تنش خاورمیانه)، جمعیت جوان (باعث چالش اشتغال برای عرضه فراوان نیروی کار تحصیل کرده که سهم زنان نیز در آن روز به روز در حال افزایش است و تورم بالا (در شرایطی که در اکثر نقاط جهان تورم تحت کنترل در آمده است) رشد و توسعه ایران را با دشواری روبه رو می کند. لذا تداوم رشد کند در آمد سرانه کشور در مقایسه با بسیاری از کشورهای در حال توسعه موقعیت ایران را در عرصه بین المللی روز به روز ضعیف تر و آسیب پذیرتر می سازد. حال آن که اقتصادهای کوچکتر و ضعیف تر از ایران با قرار گرفتن در زنجیره تولید جهان و همسازی با فرایند جهانی شدن اقتصاد و صنعت، هر روز گامی به پیش می نهند و رفاه بیشتری را برای شهروندان به ارمغان می آورند. پیوستن به سازمان جهانی تجارت برای هر کشوری و از جمله ایران می تواند انگیزه و نیروی محرکه لازم را در راستای انطباق با نیازها و الزامات بازارهای جهانی به وجود آورد و سبب شود که بنگاه های اقتصادی با هدف کسب موقعیت بهتر در این بازارها به تلاش های گسترده تری دست بزنند. در حال حاضر، با توجه به وضعیتی که الحاق جمهوری اسلامی ایران به WTO پیدا کرده است و نامعلوم بودن زمان الحاق، بدیهی است نه می توان و نه منطقی است که برای رسیدن به منافع تجارت بیشتر در انتظار WTO بافی بمانیم. ضرورت این مساله ایجاب می نماید که ایران با استفاده از گزینه های مشابه دیگر از جمله ورود در انواع همگرایی های اقتصادی به بسط تجارت و ادغام در اقتصاد جهانی اقدام نماید.
شما می توانید کتاب امکان سنجی انعقاد موافقتنامه تجارت آزاد بین ایران و شرکای تجاری (مطالعه موردی اندونزی) را با قیمت ۱۰,۵۰۰ تومان از طریق بوکت کرایه کنید
شما می توانید کتاب امکان سنجی انعقاد موافقتنامه تجارت آزاد بین ایران و شرکای تجاری (مطالعه موردی اندونزی) را با قیمت ۷,۵۰۰ تومان از طریق بوکت کرایه کنید
شما می توانید کتاب امکان سنجی انعقاد موافقتنامه تجارت آزاد بین ایران و شرکای تجاری (مطالعه موردی اندونزی) را با قیمت ۱۵,۰۰۰ تومان از طریق بوکت خرید کنید
نسخه چاپی موجود نمی باشد
حسن ثاقب
مهمترین واقعه دهه های اخیر در عرصه علم اقتصاد، اهمیت یافتن تجارت در اقتصاد بین الملل و نقش مثبت آن در رشد و توسعه اقتصادی کشورهای موفق بوده است. شاهد این مدعا، فزونی رشد تجارت جهانی کالا از رشد تولید جهانی کالا در طی سالیان اخیر است. امضای موافقت نامه های دو جانبه با سایر شرکای تجاری نه تنها گسترش و تقویت مناسبات اقتصادی را به همراه دارد، بلکه بر تحکیم روابط سیاسی فیمابین نیز تاثیر مثبتی بر جای می گذارد. هر میزان که کشور ایران در انعقاد موافقت نامه های تجاری با دیگر کشورها پیشتاز باشد، میزان حضور و ماندگاری کالاهای ایرانی در بازارهای هدف افزایش خواهد یافت، بررسی های انجام شده نشان می دهد که ایران با چالش ها و دشواری های بسیار جدی روبه رو خواهد بود. اگر چه ایران، کشوری با منابع انسانی و فیزیکی و توان بالقوه ارزشمند برای رشد اقتصادی است و تجربه طولانی در تولید و سرمایه گذاری صنعتی دارد. اما موقعیت جغرافیایی ایران (منطقه پر تنش خاورمیانه)، جمعیت جوان (باعث چالش اشتغال برای عرضه فراوان نیروی کار تحصیل کرده که سهم زنان نیز در آن روز به روز در حال افزایش است و تورم بالا (در شرایطی که در اکثر نقاط جهان تورم تحت کنترل در آمده است) رشد و توسعه ایران را با دشواری روبه رو می کند. لذا تداوم رشد کند در آمد سرانه کشور در مقایسه با بسیاری از کشورهای در حال توسعه موقعیت ایران را در عرصه بین المللی روز به روز ضعیف تر و آسیب پذیرتر می سازد. حال آن که اقتصادهای کوچکتر و ضعیف تر از ایران با قرار گرفتن در زنجیره تولید جهان و همسازی با فرایند جهانی شدن اقتصاد و صنعت، هر روز گامی به پیش می نهند و رفاه بیشتری را برای شهروندان به ارمغان می آورند. پیوستن به سازمان جهانی تجارت برای هر کشوری و از جمله ایران می تواند انگیزه و نیروی محرکه لازم را در راستای انطباق با نیازها و الزامات بازارهای جهانی به وجود آورد و سبب شود که بنگاه های اقتصادی با هدف کسب موقعیت بهتر در این بازارها به تلاش های گسترده تری دست بزنند. در حال حاضر، با توجه به وضعیتی که الحاق جمهوری اسلامی ایران به WTO پیدا کرده است و نامعلوم بودن زمان الحاق، بدیهی است نه می توان و نه منطقی است که برای رسیدن به منافع تجارت بیشتر در انتظار WTO بافی بمانیم. ضرورت این مساله ایجاب می نماید که ایران با استفاده از گزینه های مشابه دیگر از جمله ورود در انواع همگرایی های اقتصادی به بسط تجارت و ادغام در اقتصاد جهانی اقدام نماید.
۱۳۹۲
شرکت چاپ و نشر بازرگانی
قابل مطالعه فقط در پلتفرمهای بوکت
9789644694035